Tranenbal

Wat mogen we hier toch allemaal meemaken zeg! Denk je het hoogtepunt van je reis gister gehad te hebben, wordt het vandaag nóg beter!

We gingen bij de eerste twee leerkrachten uit onze workshop op school kijken. We gingen naar Jego Pry School in Lunga Lunga. Mr Ali en Madam Rizini zouden hun lessen laten zien, we zouden een staffmeeting bijwonen en we zouden een nagesprek hebben.

Toen we aankwamen werden we eerst hartelijk ( nee hartelijk is niet t goede woord; wat is de derde overtreffende trap van hartelijk?) ontvangen door headteacher Saïd. Het was een flinke man, harde stem en een bulderlach. Zijn enthousiasme en positieve energie werkten zeer aanstekelijk op ons. We kregen een uitgebreide rondleiding op school, werden aan iedereen voorgesteld en konden overal kijken en vragenstellen.

Nou moet je weten dat deze week de toetsweek is en dat we eigenlijk geen schoolbezoek konden doen. Er werd namelijk geen les gegeven, iedere klas moest toetsen maken. Tja, probleem...wat nu? Er was voor ons op geen enkele school wat te zien. Maar gelukkig zijn we in Afrika, Hakuna Matata, alles komt goed. "Als jullie komen, stoppen we gewoon de toetsen, dan doen we een les zodat jullie die kunnen zien. Als we staffmeeting hebben gaan de toetsen gewoon verder." Oke...en wie is er dan bij de kinderen? Ook dat was geen probleem, die 82 kinderen kunnen ook wel zonder leerkracht werken. Nou, das dan geregeld...pffffff

Nadat we de school gezien hadden zijn we naar de klas van mr. Ali gegaan. Mr. Ali is hooguit 21 jaar. Lieve, hardwerkende knul. Er werden twee stoelen voor ons geregeld en de les kon starten. Wij waren benieuwd. De les begon met een Energizer. Commando pinkelen. Ja inderdaad gewoon in het Nederlands. 47 leerlingen deden met de hele groep, commando hol, commando bol, commando plat en commando pinkelen. Juliette en ik zaten vol trots te kijken en te genieten van deze activiteit. Ali ging verder met t doel vd les; tegenstellingen. Uit zijn borstzakje toverde hij zelf gemaakte kaartjes en deelde deze uit aan zijn klas. Ik was ontroerd. Had deze knul nou werkelijk gisteravond toen hij thuis kwam na onze workshop nog zitten knutselen, knippen en plakken?? Deze school was zeker nog een half uur rijden van onze workshop plek af en ik weet niet of híj met de auto was gister...denk t niet!
Hij nam de klas mee naar buiten een speelde mix en match met de klas. Het liep als een tierelier. Man, wat waren Juliette en ik trots op mr. Ali. Hij deed het zo fantastisch, precies zoals wij het bedoeld hadden. Daarna nam hij de klas mee naar binnen. Daar kwam nog een verdiepingsopdracht, ook zoals in de workshop was aangeboden door ons. Mr Ali ging nog even door hoor, hij toverde alles te voorschijn. Dit was fantastisch, Genieten, ja met hoofdletter G! Toen deze prachtige voorbeeldles was afgelopen waren we diep ontroerd. Juliette en ik keken klaar aan, dat hadden we beter niet kunnen doen...we moesten allebei wat traantjes wegpinken.

Toen door naar Madam Rizini. We kwamen binnen en de klas ging staan. Ze zongen alle 82 (!)zuiver in koor een welkomslied voor ons. Jaaaaa sorry hoor; draag mij maar weg. Ik durfde Juliette nu niet aan te kijken want ik wist gewoon dat zij net zo hard als ik stond te vechten tegen een heleboel tranen. Pffff

Ook hier zagen we een prachtige les. Deze lieve mensen hebben ons zo geraakt en zo verrast, ik heb er geen woorden voor. Ik was trots, verbaasd, verrast, enthousiast, diep ontroerd, ik weet t allemaal niet hoor. Het enige dat ik weet is dat dit een van de meest fantastische weken van m'n leven is.

Maar de dag was nog niet om. Mr Ali ging de teamvergadering leiden. Dat lieve broekie van 21, stond daar gewoon even voor zijn team! Ook hier weer tranen. Nu niet van ontroering maar van enorme lol met het team. We speelden wat werkvormen met elkaar uit en mr Saïd, de directeur, deed het zo ongelooflijk humoristisch, ik kon niet meer, ik bleef er in! Och jongens wat is dit genieten.

Na 100.000x bedankt te zijn en m'n e-mailadres aan de icoach van Jego Pry school te hebben gegeven ( want zij krijgen binnenkort 2 laptops voor 880 kinderen, dus ik kon vast wat tips doorgeven...) moesten we weer gaan.
In de auto naar het hotel bleven we maar onze verbazing beschrijven; wat een cadeautje.

Maar ja, ik was nog niet terug in t hotel of t volgende cadeautje diende zich aan; Ik zag dat t 14.10u was en dacht: "In Nl is het nu 12u, Mss zijn er nog wat kids in de klas...ik ga proberen te facetimen." En...het lukte gewoon! Ik had m'n klas aan de lijn! Ja hoor...dweil mij maar weer op. Gaat lekker vandaag. Ondanks dat het hier zo gaaf is, mis ik ze echt hoor! Ik denk vaak aan hoe gaat met ze, ben zo benieuwd! Alysha, Robin en Esmee kon ik in alle gezellige drukte het beste verstaan. Ik begreep dat ze reacties op m'n blog hadden geschreven, maar dat ze dachten dat die niet goed doorkwamen. Ik stelde ze gerust, want alle reacties komen ook in mijn mailbox. Daar kan ik ze ook lezen.

Toen het gesprek was afgerond dacht ik; wat gek, ik heb vandaag nog helemaal geen mail gehad met reacties op m'n blog. Ik keek in m'n mailbox en die bleek vandaag nog niet 'ververst' te zijn. Dus ik liet hem even laden; 16(!) ongelezen reacties. Ik ben in t zonnetje gaan zitten en heb ze allemaal rustig gelezen. En ja, wéér zat ik te brullen. Wat een schatjes, wat een lieverds!

Wat een jankdag vandaag! Maar wel een prachtige